სიახლეები

უნივერსიტეტ ალტერბრიჯის  ესეების კონკურსის – “მე PR მენეჯერი”  გამარჯვებულისა და მეორე ადგილის მფლობელის ნაშრომი:

ლუკა ჩუბინიძე
სკოლა: თბილისის N207-ე საჯარო სკოლა

ჩემი პროფესია -“მე PR მენეჯერი”

კონფუცი ამბობდა: “აირჩიე სამსახური, რომელიც გიყვარს და ცხოვრებაში არც ერთი დღე არ მოგიწევს მუშაობა”. და მაინც: რატომაა მსგავსი სამსახური, წარმატებული კარიერა ასე ძალიან მნიშვნელოვანი?!

ჩემთვის, როდესაც წარმატებულ პროფესიულ კარიერას ამოვიკითხავ ან გავიგებ ხოლმე, პირველ რიგში, ეს უკავშირდება პიროვნების განვითარების უმაღლეს მწვერვალზე ყოფნას; შემდეგ, ეს არის მატერიალური კეთილდღეობა, რაც ნებისმიერ დროსა თუ სივრცეში უმნიშვნელოვანესი ფაქტორია კარგად ცხოვრებისათვის; ასევე, ყველაფერთან ერთად, ყოველდღიურობაში ეს არის დოფამინებისა თუ სხვა ბედნიერების, სიხარულის ჰორმონების მოზღვავება, ვინაიდან თუ “კონფუცისეულ მიდგომას” ვიყენებთ, ჩვენ არ ვითვლით წუთებსა და საათებს სამუშაო დღის დასრულებამდე და რაც გვინდა რეალურად იმას ვსაქმიანობთ, ვაკეთებთ.

რაღაცის სურვილის ასრულება ისაა, რაც ჩვენს “მმართველ” ორგანოს ერთობ ამშვიდებს და აამებს. შესაბამისად, ჩვენც კარგად ვგრძნობთ თავს საზოგადოებაში. დააკვირდით, როგორი კარგი შეგრძნებაა, როდესაც გემრიელი შოკოლადი მოგვინდება და მას უმალვე მივირთმევთ. ეს პრიმიტიული მაგალითი კი შეგვიძლია განვავრცოთ და ვთქვათ, რომ თუ ჩვენი პროფესია
ითვალისწინებს ყოველდღე, რუტინულად იმ საქმის კეთებას, რომელიც ნამდვილად გვსიამოვნებს, მაშინ ეს ცალსახად საუკეთესო რამაა ცხოვრებაში და ამის მიმღწევმა ადამიანმა ნამდვილად უნდა თქვას, რომ წარმატებული კარიერა აქვს.

და თუ ყველაფერი ასე მარტივია – ვაკეთებ იმას, რაც მსიამოვნებს, პრობლემა სადღაა პრობლემა იმაშია, რომ სანამ სასურველი საქმიანობის კეთებამდე მივალთ, ამ სურვილის პოვნა, მიგნებაა ურთულესი. ანუ, ადამიანის, ჩვენს რეალობაში კი ძირითადად 17-18 წლის თინეიჯერის უმთავრესი ამოცანაა გაიგოს ის, თუ რა უნდა რეალურად. “სურვილი” – რაოდენ დამაბნეველი სიტყვაა, არა?! თითქოს გადაჭრით მიუთითებს კონკრეტულს, მაგრამ ეს სულაც არაა ასე – ვფიქრობ, ჩემი ასაკის ადამიანმა  ნაკლებად იცის რა უნდა და რისი სურვილი აქვს. შესაბამისად, ჩვენ მუდამ საკუთარი თავის აღმოჩენის პროცესში ვართ.

21-ე საუკუნეში ცხოვრება ათჯერ უფრო აჩქარებულია და ვალდებული ვართ ფეხი ავუწყოთ. ეს განსაკუთრებით რთული და სტრესულია ახალგაზრდასთვის. მთავარი, რაც უნდა გვახსოვდეს არის ის, რომ ვცადოთ ბევრი. ადამიანმა საკუთარი შემეცნების გზაზე სხვადასხვა პროფესია უნდა მოსინჯოს. ეს მოსაზრება თუ მოცემულობა ჩვენს, “Gen Z” თაობაში დიდად ახალი არაა, რაც ერთობ კარგის მანიშნებელია; რომ იმსხვრევა გასულ საუკუნეში გაჩენილი სტერეოტიპები.

როგორც უკვე აღვნიშნე, აბიტურიენტისათვის – პირისთვის, რომელიც უნივერსიტეტში აპირებს სწავლის გაგრძელებას, მომავლის პროფესიის არჩევა ძალზედ რთულია. მან უნდა შეძლოს ინტერესებისა და გარემო ფაქტორების გათვალისწინებით აირჩიოს ერთი ფაკულტეტი. საბედნიეროდ, საქართველოში ამ მხრივ დიდი არჩევანია და სხვადასხვა უნივერსიტეტი ამის უმაღლეს დონეზე შესწავლას სთავაზობს.

პირადად მე, სანამ საბოლოო გადაწყვეტილებას მივიღებდი, ბუნებრივია, მქონდა განსხვავებული წარმოდგენები. ზემოთ განხილული თემა სხვა, თუმცა, რაღაც სიღრმით პატარაობიდანვე სულ მიტრიალებდა თავში. ამ ფიქრებს კი ფილმები, წიგნები თუ ჩემ ირგვლივ არსებული რეალობა სძენდა სრულყოფილებას. თითოეული გამოგონილი თუ ნამდვილი ამბიდან ვცდილობდი ჩემი თავი წარმომედგინა კონკრეტულ პროფესიაში და განმესაზღვრა, როგორი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება. რა იყო ეს? ექიმობა? გამომძიებლობა? მეხანძრეობა? დიახ, როგორც უმეტეს ბავშვს, მეც მიფიქრია ამაზე. თუმცა დღეს სიტუაცია შეიცვალა.

მას შემდეგ, რაც სამყარო რაღაც დონეზე შევისწავლე (იმაზე მეტად ვიდრე 12-13 წლის ბავშვს აქვს შესწავლილი), გავიარე აქტიური ზრდის, ე.წ გარდატეხის ასაკის პიკი, გავითავისე და გადავაფასე სხვადასხვა ღირებულებები; რომ უნდა ამერჩია ისეთი რამ, რაც ადამიანურ ეგოსაც დააკმაყოფილებდა, შემოსავლიანიც იქნებოდა და ამ საუკუნის თანამედროვეც იქნებოდა, ვიფიქრე: რატომაც არა PR მენეჯერი?!

ვფიქრობ, პიარ მენეჯერი ერთ-ერთი მოთხოვნადი, და შესაბამისად, შემოსავლიანი პროფესიაა დღეს. 21-ე საუკუნეში კომპანიები და ორგანიზაციები მაქსიმალურად ცდილობენ მომხმარებლის კმაყოფილების უზრუნველყოფას.  ამაზე გარკვეული პროფესიის ადამიანები ზრუნავენ და თავის წილ შრომას დებენ ღირსეული პროდუქტის შესაქმნელად.

სწორედ აქ ერთვება პიარ მენეჯერი ხიდად კომპანიასა და საზოგადოებას შორის. ახალი არ იქნება, თუ გეტყვით, რომ დღეს ყველაფერი გაყიდვებზეა დამოკიდებული: ვინც კარგად გაყიდის საკუთარ თავს – შესაძლებლობებს, პროდუქტს, წარმატებულიცისაა. მე კი ვფიქრობ, რომ აღნიშნული შესაძლებლობები და უნარები გამაჩნია.

მეტიც – ეს პროცესი, ასეთი კომუნიკაცია ხალხთან მსიამოვნებს და როგორც მომავლის პროფესიას, დიდი ინტერესითა და სურვილით შევხედავ შემდგომ წლებში. გარდა ამ სფეროს მოთხოვნდადობისა, კიდევ ერთი მიზეზი, თუ რატომაც გადავწყვიტე ამ ფაკულტეტზე ჩაბარება არის ის, რომ ვარ იმ უნარების მქონე, რომელიც მენეჯერს სჭირდება. გარდა პროფესიული თვალსაზრისისა, ვთვლი, რომ დაორგანიზება, მართვა, კონტროლი, გუნდში მეგობრული გარემოს შექმნა შემიძლია. და აქაც იგივე: ეს პროცესი ჩემთვის სასიამოვნოა. ასეთი უნარების გამომუშავებაში ხელი შემიწყო სხვადასხვა აქტივობებმა, რომლებშიც სკოლის შიგნით თუ გარეთ ვმონაწილეობდი.

წარმატებულ კარიერაში მნიშვნელოვანია გამოცდილება. ცხადია, უნივერსიტეტი, სადაც ჩავაბარებ, დიდ საბაზისო ცოდნას მომცემს ამ საკითხში, თუმცა პარალელურად, როგორც ყველა სტუდენტი, ვაპირებ წვრილ ბრენდებთან თუ კომპანიებთან ვითანამშრომლო. მახსოვს, როგორ ვცდილობდი მომეძებნა სხვადასხვა მეთოდი ჩემი “ფეისბუქ” გვერდის მეტად გასაზრდელად. ასე დამიგროვდა გამოცდილება ციფრულ სამყაროში და გამიღვივდა ამ საქმის სიღრმისეულად შესწავლის სურვილი.

და როგორ წარმომიდგენია თავი ამ პროფესიით? ცხადია, ხშირად დამისვამს ეს კითხვა საკუთარი თავისათვის. ყველაფერი ზემოთხსენებული თვისებებისა თუ უნარების გათვალისწინებით ჩემი თავი ალბათ, კარიერის მწვერვალზე, რომელიმე მსხვილ კომპანიაში წარმომიდგენია. სადაც მეკითხებიან აზრს. მეც ვუზიარებ მეგობრულად, კოლეგიალურად. მივდივარ სახლში. არა დაღლილი და დასტრესილი, არამედ ნასიამოვნები თითოეული ამ დღით. და ასე ყოველ დღე. ასევე, როგორც უმეტეს პროფესიას, ანალოგიურად, აქაც შეიძლება ფიქრი ლექტორობაზე, მასწავლებლობაზე, მენტორობაზე, რათა დაგროვებული ცოდნა და გამოცდილება ახალ თაობას გავუზიარო, რომ შემდეგ 30, 40 თუ 50 წლის შემდეგ არსებულ ბრენდებს არ მოაკლდეთ შესაფერისი რეკლამა და პიარი.

საბოლოოდ, უმთავრესი საკითხი ისაა, რომ აღნიშნულ პროფესიას დიდი შესაძლებლობები აქვს. სწორედ აქ  ვხედავ საკუთარი თავის განვითარების უდიდეს პოტენციალს.