ალტერბრიჯის ესეების კონკურსი “მე – ფსიქოლოგი”
მე – ფსიქოლოგი
ფილოსოფოსები ასეთ დასკვნას გვთვაზობენ: არ არსებობს უფრო დიდი სხვადასხვაობა, ვიდრე ჭეშმარიტებისათვის კავშირი არადროულ არსებობასა და იმ სუბიექტის დროულ არსებობას შორის, ვინც მას აღმოაჩენს, შეიმეცნებს, დაიმახსოვრებსა და განავითარებს. მაგრამ თუ მაინც გავჯიუტდებით და დოგმასავით ვიტყვით, რომ ,,ჭეშმარიტებანი ყოველთვის არიან’’ ან თუნდაც ,,ის ყოველთვის ის არის, რაც არის’’ მხოლოდ იმით იქნება გამოწვეული, რომ ამას მცდარ შედეგებამდე არ მივყავართ. რეალურად კი ეს მიამიტური და ხელსაყრელი შეცდომაა. ალბათ გაინტერესებთ რას ვგულისხობ ამ სიტყვებით.
უპირველეს ყოვლისა, აზრთა ნაკადის შეჩერების უუნარობა საშინელებაა, მაგრამ ამაზე ეჭვიც კი არ გვაქვს. ამ სენით, თითქმის, თითოეული ჩვენგანია დაავადებული, ამიტომ ითვლება ასეთი მდგომარეობა ნორმად. განუწყვეტელი ხმაური თავში ხელს გვიშლის, რომ აღმოვაჩინოთ შინაგანი, მშვიდი სამყარო. დამატებით ხმაური წარმოშობს გამოგონილ მცდარ ,,მე’’-ს, რომელიც ტანჯვისა და შიშის ჩრდილს ქმნის. ასეთ შემთხვევაში გონება თქვენ გიყენებთ. რამდენადაც თქვენს თავსა და გონებას აღიქვამთ, როგორც ერთ მთლიანს, ამიტომ ვერც კი ხვდებით, რომ უკვე დიდი ხანია, რაც მისი მონა გახდით. ეს თითქმის იგივეა, შეპყრობილი იყოთ და თვლიდეთ, რომ ის, ვინც დაგეუფლათ, თქვენ თვითონ ხართ. თანდათან იწყებთ გაცნობიერებას, რომ აზრის იქით არის გონის უსაზღვრო ოკეანე და აზრი არის აღნიშნულის ერთი ციცქნა ნაწილი. ამას გარდა, ყველაფერი მართლა ღირებული, როგორებიცაა სილამაზე, ხელოვნება, სიხარული და შინაგანი სიმშვიდე, გონების ზღვრებს მიღმა იბადება. თქვენ გამოღვიძებას იწყებთ! სწორედ ამ ბრძოლაში უდიდესი მნიშვნელობა აქვს ფსიქოლოგს – ემოციებისა და გრძნობების ექიმს.
ყოველდღიურად, როდესაც გარეთ გავდივარ და უამრავ ადამიანს ვაკვირდები, ვხედავ ნაოჭებს მათ სახეზე და ვხვდები, რომ თითოეული მათგანის მიღმა უდიდესი ისტორია იმალება. მსიამოვნებს მათი მოციმციმე თვალებისა და მომუშავე ხელების დანახვა. სწორედ ესაა პასუხი, თუ რატომ ,,მე-ფსიქოლოგი’’.
რატომ არსებობენ ფსიქოლოგები?! თუნდაც ერთ-ერთ მიზეზს გეტყვით, ისინი ჰგვანან ცნობისმოყვარე მოგზაურებს, რომლებიც აღწევენ ადამიანის არსების ამოუცნობ ტერიტორიებზე და ცდილობენ ზედაპირის ქვეშ დალექილი საიდუმლოებები გამოავლინონ, ასე ისინი უპირისპირდებიან ჩრდილებს, რომლებიც სულის სიღრმეშია. მნიშვნელოვანია ის, რომ პრიორიტეტად ადამიანის კეთილდღეობას აქცევენ და მათ საჭიროებებს იცავენ, ამიტომაც დიდ პატივს ვცემ ამ პროფესიას მთელი თავისი სირთულითა და სილამაზით.
ვფიქრობ, ადამიანები ხანდახან ძალიან ზედაპირულები ვართ, არადა ადამიანის სადარდებელი აისბერგს ჰგავს, ყინულის მთას, რომელზე დაკვირვების შემდეგ, ხვდები, რომ წყალს ქვემოთ უფრო ღრმა და დიდია. რატომღაც,მხოლოდ იმას ვანიჭებთ უპირატესობას,რაც გარედან ჩანს. განა ასე არაა, როცა მშობლები დღესა და ღამეს ასწორებენ, რომ მატერიალურად უზრუნველყონ შვილები, რათა მათ მიერ განვლილი სიმძიმეები არ გამოსცადონ. ამ დროს ავიწყდებათ ის მცირე მოვლენები , რომლებიც ბავშვებისთვის მნიშვნელოვანია, რომ მშობლებს გაუზიარონ.
ამიტომაა, რომ არსებობის მთხრობელებთან ერთად, მე, როგორც ფსიქოლოგი, ვქსოვ წარსულის, აწმყოსა და მომავლის ძაფებს, მნიშვნელობითა და მიზნებით მდიდარს. ამ ისტორიის მხატვარიც და შედევრიც, რომელიც გამოცდილების მუდმივად ცვალებადი პეიზაჟის საპასუხოდ ვითარდება, აღმოაჩენს, თუ ვინ ვართ სინამდვილეში.
ერთია, როცა ხედავ და მეორე, როდესაც მთლიანად იაზრებ ყოველგვარი ტკივილის არსს და, რაც მთავარია, გრძნობ. ამ დროს შენ არ განასხვავებ მათ პოლიტიკურად, ეთნიკურად და საერთოდ არაფრის გამო. ხაზგასასმელია, რომ არ იგდებ აბუჩად და მათ მიერ მოთხრობილს,არ იყენებ უარყოფითი მიზნებისთვის.
ასე რომ, კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება ,,მე-ფსიქოლოგის’’ წმინდა სივრცეში, საკუთარი თავის აღმოჩენისა და განვითარების საინტერესო, გამოწვებით, ტრანფორმაციისა და გამოღვიძების ოდისეაში, სადაც საზღვრები საკუთარ თავსა და სხვას შორის ბუნდოვანია ან თითქმის არ ჩანს.
ავტორი: ნინო დათიაშვილი