წარმატება – შენი ჭეშმარიტი სურვილი თუ დასწავლილი სტრატეგია ?!
წარმატება ეს ის სიტყვაა, რომელიც ბოლო დროს ყველაზე ხშირად გვესმის და მისი „ყველგან და ყველასთვის ყოფნა“ ზოგჯერ გვაღიზიანებს კიდეც. ყოველ შემთხვევაში მე სწორედ ასეთი განცდა მიჩნდება, როდესაც თითქოს ყველა ამ ინდივიდუალურ ფენომენზე გელაპარაკება და თუ ის უსაზღვროდ „მოტივატორი“ ადამიანია, გიმტკიცებს -„ყველა ადამიანი დიდი საქმეებიისთვის იბადება“, ამიტომ -„Go on!” და მსგავსი ფრაზებით გვამდიდრებს.
რეალურად კი წარმატება ჩემთვის ყველაზე ინდივიდუალური მოვლენაა ადამიანისათვის (არანაკლებ ინდივიდუალური , ვიდრე სიყვარულიის აღქმაა), ამიტომაც სხვის მიერ ნაკარნახევი- „შენ ხარ ლიდერი!“, „შენ მწვერვალების დასაპყრობად დაიბადე!“ , ჩემთვის უხეში და უადგილოც კი არის, რადგან ძალიან ხშირად, ასეთი დიდი ენთუზიაზმით გამოხატული დამოკიდებულებები ყალბია, რაც ჩვენს არავერბალურ კომუნიკაციაში პირდაპირ აისახება, ეს შეუმჩნეველი არც ჩვენს და არც მეორე ადამიანის ქვეცნობიერს რჩება, სწორედ ამიტომ, ჩვენს შორის ჩნდება უნდობლობის, დაურწმუნებლობის უფსკრული, რომელიც როდის ან რატომ წარმოიშვა ცნობიერად არ ვიცით, თუმცა ფაქტია, ის არსებობს და მისი სიმრავლე დღითიდღე მეტ შფოთვასა და კითხვის ნიშანსაც წარმოშობს.
ამიტომ, დაისახე მიზნები, დაინახე შენი მომავალი მარტომ, შესძინე მას ის შტრიხები ან ფერები როგორიც შენ გინდა ნამდვილად. დახუჭე თვალები, წარმოიდგინე როგორია შენი „სოციალური სამოსი“? ცოტახანს გაიხადე, დარჩი შიშველი საკუთარ თავთან (და არ შეგეშინდეს, ამ დროს ვერავინ გხედავს!), სწორედ ამ მდგომარეობაში განსაზღვრე როგორი ცხოვრება გინდა, როგორ ადამიანად ხედავ საკუთარ თავს, რას შეცვლიდი, რით დატკბებოდი და ა.შ.
ხშირად, აღზრდის შედეგად, საზოგადოების, ჩვენი ახლო სოციუმის, პროპაგანდის, გლობალური ტენდენციებისა და თავსმოხვეული სურვილების ან ცხოვრების სტანდარტების მსხვერპლნი ვხდებით! გვგონია, რომ ეს სწორედ ის არის, რაც გვინდა. ამისთვის ვხარჯავთ დროს, ფინანსებს, ენერგიას და დანიშნულების ადგილას მისვლისთანავე აღმოვაჩენთ, რომ ეს სულაც არ არის ჩვენი საოცნებო სურათი… აბა რა არის? რატომ ვართ აქ? არის კი ჩვენ გვერდით ვინმე? რა მიშლიდა ხელს აქამდე ?
თითქოს ახლა მეც ჭკუას გარიგებ, რეალურად კი რამდენი მიხეტიალია (ახლა გავდივარ ყველაზე მეჩხერი ტყის გზას), როგორ უაზროდ ან ამ გადმოსახედიდან უმიზნოდაც კი… აი აქ გაჩერდი, კი გამოსცადე! მიიღე გაკვეთილი, იცხოვრე საკუთარ თავთან და არა მიზნებთან, მიზნები ინსტრუმენტია საკუთარი თავით კმაყოფილებისა და ბედნიერებისთვის, კმაყოფილება და ბედნიერება კი უმთავრესია! ნუ აგვერევა უმთავრესი და დამხმარე ინსტრუმენტი ერთმანეთში.
მხოლოდ ერთს გირჩევ – ენდე საკუთარ თავს! მის გარეშე მაინც არაფერი გამოგივა. სანამ „მილიონერობის“ , ანდაც, უბრალოდ თქვენეული წარმატებულობის გეგმას გაწერთ, მანამდე ჰკითხე საკუთარ თავს, სხეულს, გონებას უნდა კი ის? ეკუთვნის თუ არა მას ეს სურვილი, იქნებ ეს მის სურვილებთან საგულდაგულოდ შეზრდილი დედის, მამის, ბებიის, ნათლიის, მეზობლის ან ნათესავის სურვილია?
ამ ტექსტის კითხვისას რამდენი მომენტი გაგახსენდა შენი ცხოვრებიდან, როცა შენდაუნებურად ჰკითხე საკუთარ თავს, რატომ არ გამაბედნიერა ამ წარმატებამ? ხშირად ამ მოვლენას ვამართლებთ დამოკდიებულებით: „იმდენი ვიწვალე, გადამინდა“ ეს , ჩემი აზრით, პირველი ინდიკატორია იმისათვის, რომ გამოვიცნოთ გვეკუთვნოდა თუ არა ეს სურვილი ჩვენ! საკუთარი ჭეშმარიტი, შინაგანი სურვილები უსაზღვრო ენერგიას, დრაივსა და კმაოყოფილებას გვანიჭებს, არ აქვს მნიშვნელობა მერამდენე მცდელობაზე გამოგვივა.
ენდე საკუთარ თავს, მოუსმინე საკუთარ სურვილებს. ცხოვრებაში შესაძლოა, ყველა დიადი საქმეებისთვის არ იბადება, მაგრამ ყველა თავისი ცხოვრებით (რუქით) იბადება, ამიტომ დაიკავე შენ შენი სკამი!